O Dannebom

O Dannebom, o Dannebom, du drägst’nen grönen Twig
den Winter, ‚ den Sommer, dat doert de leve Tid.

Warum schold ick nich grönen, da ick noch grönen kann?
Ick hebb nich Vader un Moder, de mi versorgen kann.

Und de mi kann versorgen, dat is de leve Gott,
de leet mi wassen un grönen, drum bin ick stark und grot15